زمانی که یک کودک دچار چنین خطایی می شود باید عوامل فراخوان آن رفتار را پیدا کرد و بررسی نمود چه عاملی باعث تقویت و انجام آن شده است. گاهی اعضای خانواده با پذیرش، تسلیم، رشوه دادن، ابراز خشم، تشویق و تطمیع باعث می‌شوند که رفتاری ناپسند در فرزندشان تقویت شود و از سوی او بارها تکرار شود. بهترین راه این است که عامل تقویت یک رفتار منفی را بشناسیم و با برخوردهای منطقی رفتارهای این‌گونه را رو به خاموشی بکشانیم.

راهکارهایی برای برخورد با کودک خبرچین
الگوپذیری از والدین:
علت اصلی خبرچینی کودک الگوپذیری از والدین است. والدین خودشان باید بسیار مراقب باشند در زندگی رازدار باشند. ولی وقتی مادر در حضور کودک راز همسایه، اقوام و دوستان و همکار را نزد پدر برملا می‌کند ویا پدر چنین کاری را انجام می دهد، چه انتظاری دارید که کودک شما راز شما را در دل نگه‌دارد و به کسی نگوید؟ این به افسانه بیشتر شبیه است. لذا تا خودتان راز دار نیستید، هرگز انتظار رازداری نداشته باشید و کودک خبرچین خود را ملامت نکنید.


صحبت کردن از دیگران:
صحبت کردن از دیگران به هر قصدی که باشد برای کودک نوعی آموزش خبرچینی محسوب می شود. شاید کودک تشخیص ندهد که شما یک واقعه را تشریح می‌کنید و منظورتان کشف راز دیگران نیست، لذا باید مراقب بود اصلا در زندگی خود، صحبت از دیگران وجود نداشته باشد.

رازدار بودن پدر و مادر:
پدر و مادر باید رازهای مهم زندگی خود را نزد خود نگه دارند و نزد بچه‌ها مطرح نکنند تا حتی اگر کودکی خبرچین هم بود، سوژه‌ای برای خبرچینی نداشته باشد و آبروی خانواده حفظ شود. متاسفانه والدین بعلت بگومگوهای بسیار و جر و بحث‌های زیاد، اسرار یکدیگر را فاش می‌کنند و کودک خبرچین سوژه‌ی خوبی برای گفتن پیدا می‌کند. بنابراین والدین با جر و بحث نکردن و بگومگو نکردن به راحتی می توانند مانع تقویت این صفت بد در فرزند خود شوند.

بازی رازداری با کودک:
در قالب بازی می‌توان به کودک خود رازداری آموخت. مثلا چیزی را جایی پنهان کنیم که فقط من و کودک مطلع باشیم و از کودک بخواهیم به کسی نگوید، چرا که این یک راز است. اگر کودک توانست چند ساعت به کسی نگوید او را تشویق کنیم و بگوییم آفرین شما راز را حفظ کردی. این هم جایزه‌ی شما. این جایزه میتواند تشویق، اسباب بازی، بستنی، پارک، جشن، بازی با کودک، رفتن به مهمونی، مهمون دعوت کردن و... باشد.


 عدم بروز واکنش تند و منفی:
هنگام خبرچینی کودک هیج واکنش تند و منفی انجام ندهید تا کودک انگیزه‌ بیشتری برای خبرچینی پیدا نکند. خیلی طبیعی با خبرچینی او برخورد کنید. البته از روش حواس پرت کردن در هنگام خبرچینی می‌توان استفاده کرد. مثلا کودک در حال بیان کردن این است که "مامان من دیشب سر کادوی عروسی با بابام دعوا کردن". بهترین عکس‌العمل این است که حواس کودک را پرت کنیم و وسط مکالمه به کودک بگوییم: "پسر گلم، دختر نازم ببین این ماشین خوشکله‌‌ی دم حیاط مال کیه؟ راستی ببین کارتون مورد علاقه ات شروع نشده؟ راستی پسرم می‌تونی این پولها رو برام بشمری ببینی چندتاس؟ بیا این خوراکی‌ها رو بین دوستات تقسیم کن" (باید یک خوراکی از قبل تو کیف خود داشت باشید مثل آدامس، اسمارتیس، شکلات و...).

عدم حساسیت به خبرچینی کودک:
به خبرچینی کودک خود حساس نباشید. هر چه حساس‌تر باشید احتمالا بر میزان خبرچینی او افزوده خواهد شد. این یک قانون طبیعی است که علم روانشناسی هم اثبات کرده که انسان به هر چه حساس باشد، بیشتر رخ می‌دهد. لذا کاملأ عادی برخورد کنید، انگار که اتفاقی نیفتاده است.

عدم تهدید، توبیخ و ... :
کودک را هرگز بخاطر خبرچینی تهدید یا توبیخ نکنید. تمام این حرکات باعث می‌شود کودک کینه‌ی ما را به دل بگیرد و بخاطر انتقام هم که شده بر میزان خبرچینی ‌اش افزوده شود.


جلب توجه دیگران:
بعضی کودکان برای جلب توجه دیگران اقدام به خبرچینی می‌کنند و صرفا قصدشان آبروریزی و انتقام از والدین نیست. با چنین کودکانی باید تمرین‌های مربوط به کسب اعتماد به نفس و جلب توجه از طرق مثبت را آموزش دهیم. اگر به کودک هنرهای مثبت و خوب یا توانایی‌های خوب یاد دهیم هرگز کودک انگیزه پیدا نمی‌کند که از طریق منفی، برای مثال خبرچینی توجه دیگران را جلب کند. 

توجه به کودک در زمانها و مکانهای مختلف:
توجه به کودک در زمانها و مکانهای مختلف نیز، انگیزه‌ی منفی جلب توجه از طریق خبرچینی را خنثی می‌کند. به کودک خود زیاد توجه کنید البته در شرایط عادی نه هنگامی که خبرچینی می‌کند. وقتی کودک آرام است و کارهای خوب می‌کند بسیار او را تشویق، توجه، آغوش، ناز، بوس، بازی، و... کنید. چنین کودکی روحیه‌ای سالم، آرام و طبیعی پیدا خواهد کرد و نیاز به جلب توجه از طریق خبرچینی پیدا نخواهد کرد.


حفظ آبروی کودک خود هنگام خبرچینی:
مراقب حفظ آبروی کودک خود هنگام خبرچینی باشید و لذا نباید نزد مهمان‌ها و یا کسانی که خبر شما را به آنها بازگو می‌کنند، کودک را خورد و تحقیر کنید و با خشونت با او رفتار کنید. دست او را نکشید، بیرونش نکنید، فحش ندهید، متهمش نکنید به دروغگویی و...


عدم توجه دیگران به خبرچینی کودک:
به اطرافیان خود سفارش کنید و از آنها خواهش کنید وقتی کودک خبرچینی می‌کند او را تحویل نگیرند و به حرفهایش گوش ندهند تا کودک جایی برای خبرچینی پیدا نکند. درحقیقت در این روش از دیگران می‌خواهیم با گوش نکردن به شما کمک کنند.

بیان احساسات خود به کودک:
احساسات خود را بعدا نه بلافاصله در یک مکان خلوت، بدون عصبانیت و فقط از روی دلسوزی و نصیحت، با احترام و صمیمیت به کودک خود بیان کنید. به او بگویید که از کار دیروزش بسیار بسیار ناراحت هستید و اگر تکرار شود چند ساعت با او حرف نخواهید زد. البته این مورد وقتی جواب می‌دهد که پدر و مادر پیش کودک اعتبار و ابهت داشته باشند. اگر اعتبار نداشته باشند کودک برای احساسات آنها هیچ ارزشی قایل نخواهد بود.

محروم‌سازی:
اگر کودک خبرچینی خود را ادامه داد تنبیه به شیوه‌ی محروم‌سازی را در مورد او اجرا کنید. مثلا به او بگویید چون دیروز کار زشتی (منظور خبرچینی) انجام دادی و راز خانه را برای دیگران (مثلا عمه جان، دایی جان و...) تعریف کردی تا دو روز حق نداری با اسباب‌بازی محبوب خودت بازی کنی و لذا بدون پرخاش و عصبانیت اسباب‌بازی را به مدت دو روز قایم می‌کنید و هر چه گریه کرد با مهربانی هر چه تمام‌تر مخالفت می‌کنید و پس نمی‌دهید. بعد ازدو روز از او قول بگیرید که دیگر آن کار را تکرار نکند.


تضمین امنیت روانی کودک:
کارشناسان عمیقأ بر این باورند که هیچگاه هنگام خطا به کودک نگویید: دیگه دوستت ندارم، دیگه مامانت نیستم، دیگه بابات نیستم، دیگه تو خونه راهت نمیدم و... تمام اینها امنیت روانی کودک را تهدید می‌کند. بلکه باید کار بد او را توبیخ کنیم نه خود او را. مثلا بگویید "از این کارت خیلی ناراحت شدم ولی خودتو دوست دارم". "چون راز خانه را پیش دایی ‌جان گفتی بسیار ناراحت هستم پسر گلم و چون ناراحت هستم تا 1 ساعت حق نداری با من حرف بزنی عزیزم"‌، و تا یک ساعت به او اجازه حرف زدن ندهید. با این کار شخصیت کودک را از کار کودک جدا کنیم. کارهای خوبش را تشویق و کارهای بدش را تنبیه (محروم سازی) ‌کنیم. هیچگاه از خودش ابراز تنفر نکنیم بلکه از کار بدش ابراز انزجار و تنفر کنید.

بخاطر داشته باشید اگر کودک شما مسائل مهم زندگیتان را در جمع بیان می‌کند یکی از دلایل مهم آن، این است که خودتان در حضور همسر یا بستگانتان همین کار را می‌کنید، بدون اینکه متوجه باشید دختر ۸ ساله شما با وجود اینکه مشغول بازی است، صحبت‌های شما را می‌شنود. بنابراین سعی کنید الگوی خوبی باشید و مسائل و رازهای خانوادگی را با دیگران مطرح نکنید، اگر هم این کار را انجام می‌دهید حداقل زمانی که او مدرسه است و درخانه حضور ندارد با دیگران صحبت کنید و از این طریق به او کمک کنید تا برای دست یافتن به مهارت‌های اجتماعی الگوی مناسبی پیدا کند و رفتارهای قابل‌تحسین الگو را به خاطر بسپارد.